Αναρτήσεις
Ο αγώνας, δύσκολος, αλλά κάτι θα κερδηθεί, ενόψει του Νόμου που θα ψηφιστεί, σε δύο ημέρες.
Αυτές είναι οι ενέργειές μας και αναμένουμε το αποτέλεσμα!!
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ
Του ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΥΠΑΙΘΡΙΩΝ ΠΩΛΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
που εδρεύει στους Αγίους Αναργύρους, Ν. Πλαστήρα αρ.44
όπως νομίμως εκπροσωπείται.
ΠΡΟΣ
~ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
~Υπουργό Ανάπτυξης κ. Κωστή Χατζηδάκη
Κοινοποίηση:
1. Υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Γεώργιο Βλάχο
2. Υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Ιωάννη Μπούγα
3. Γεν. Γραμματέα Υπ. Αναπ.κ. Κων/νο Μουσουρούλη
4. Γεν. Διευθυντή Εσωτ. Εμπορίου κ. Μιχαήλ Χάντζιο
5. Διευθυντή Εσωτ. Υποθέσεων κ. Ιωάννη Σίμο
Το Συνδικάτο Σωματείων Υπαιθρίων πωλητών Ελλάδας διαμαρτύρεται έντονα για την αδικία που υφιστάμεθα και προβληματιζόμαστε για την ομαλή συνέχεια και λειτουργία του επαγγέλματός μας και κατά συνέπεια της διαβίωσής μας από την προβληματική και αβασάνιστη διατύπωση των διατάξεων του ν.2323/95, όσο και των μεταγενέστερων τροποποιητικών αυτού νόμων 3190/03, 3377/05,3557/07.
Πιο συγκεκριμένα:
Το κοινωνικό δικαίωμα για εργασία (άρθρο 22 παρ.1 Συντ.1975/1986/2001) που χαρακτηρίζεται στη θεωρία ως το αρχέτυπο των δικαιωμάτων του εργαζομένου», ή η «μήτρα όλων των άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων» φαλκιδεύεται από τον Νόμο 3557/2007 και συγκεκριμένα από την παράγραφο 5 του άρθρου 12 αυτού, ο οποίος αναφέρει:
Στο τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ν. 2323/1995, όπως ισχύει, μετά τη φράση «Οι άδειες χορηγούνται σε εμπόρους» προστίθενται οι φράσεις «..., σε κατόχους άδειας πωλητή λαϊκών αγορών που λειτουργούν εκτός της περιφέρειας των Ν.Α. Αθηνών - Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, σε κατόχους άδειας συμμετοχής σε κυριακάτικες αγορές που λειτουργούν εκτός της περιφέρειας των Ν.Α. Αθηνών-Πειραιώς και Θεσσαλονίκης ...»
με αποτέλεσμα, οι αδειούχοι πωλητές των λαϊκών αγορών, να καταλαμβάνουν θέσεις που ανήκουν σε εμάς που ασκούμε, ως μόνο και κύριο βιοποριστικό επάγγελμα, αυτό του υπαιθρίου πωλητή σε Εμποροπανηγύρεις(θρησκευτικές και παραδοσιακές)
Επίσης στο ίδιο εδάφιο με την φράση «Οι άδειες χορηγούνται σε εμπόρους»,
οι Δήμοι ανά την Επικράτεια δίδουν θέσεις κατά προτεραιότητα έναντι ημών σε καταστηματάρχες και βιοτέχνες τους, με αποτέλεσμα νόμιμοι συνάδελφοί μας, να μην έχουν θέσεις εργασίας και να αδυνατούν στην πληρωμή τόσο των ασφαλιστικών τους εισφορών όσο και των φόρων που τους αναλογούν προς τις αρμόδιες Δ.Ο.Υ.
Το άρθρο 12 του Νόμου 3557/2007 τροποποιώντας τις Χριστουγεννιάτικες αγορές στην παράγραφο 4 αναφέρει:
Στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ν. 2323/1995, όπως ισχύει, η φράση «και τις δέκα (10) συναπτές ημέρες» αντικαθίσταται με τη φράση «και τις δεκαπέντε (15) συναπτές ημέρες».
Επειδή στην συγκεκριμένη διάταξη δεν υπάρχει αναφορά σχετικά με τις Πασχαλινές Αγορές, ορθό θα ήταν οι πασχαλινές αγορές να έχουν διάρκεια τουλάχιστον <<δέκα ημέρες>> και οι οποίοι θα τελούνται επί ευκαιρία των εορτών του Αγίου Πάσχα.
Χρήζει τροποποίησης το άρθρο 12 του ν.3557/07 που απαγορεύει σε δημοτική αρχή να διοργανώσει Κυριακάτικη αγορά χωρίς την γνώμη των επιτροπών που ορίζει ο νόμος και συγκεκριμένα των οικείων εμπορικών συλλόγων από τις οποίες αυτές αποτελούνται και ως επαγγελματικοί σύλλογοι συναφείς με τους δικούς μας έχουν έννομο και επαγγελματικό συμφέρον να εκφέρουν γνώμη για την Κυριακάτικη αγορά άλλως Κυριακάτικο «παζάρι». Ωστόσο όπως είναι προφανές από τα ανωτέρω οι εμπορικοί σύλλογοι ποτέ δεν γνωμοδοτούν θετικά για το Κυριακάτικο παζάρι, και συνεπώς αυτό δεν διενεργείται στα όρια των συγκεκριμένων δήμων που ζητείται να λάβει χώρα, με συνέπεια το μαρασμό και την συρρίκνωση του υπαίθριου εμπορίου και των υπαίθριων μικροπωλητών της Ελλάδας.
Έτσι ενώ κοινό τόπο αποτελεί η παραδοχή ότι το δικαίωμα εργασίας δεν μεταφράζεται σε αξίωση κανενός να του εξασφαλίσει το κράτος συγκεκριμένη αμειβόμενη θέση εργασίας, αλλά μόνο σε μια γενικής φύσεως υποχρέωση του κράτους για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης για όσους επιθυμούν και μπορούν να εργαστούν, το κράτος εν προκειμένω αθετεί την υποχρέωσή του αυτή και παρανομεί με το να εξαρτά την διενέργεια υπαίθριας Κυριακάτικης αγοράς από την γνώμη των οικείων εμπορικών συλλόγων και επιπλέον όπου δεν προβλέπεται η ρύθμιση αυτή ο νόμος θέτει άλλο φραγμό για την διενέργεια του Κυριακάτικού παζαριού την πληθυσμιακή δύναμη του συγκεκριμένου δήμου.
Επειδή αντίθετα με το άρθρο 6 παρ.β του ν.3377/05 οι αποστάσεις των στάσιμων υπαίθριων εμπόρων πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριακοσίων (300) μέτρων σε δήμους στο λεκανοπέδιο Αττικής και σε δήμους με πληθυσμό πάνω από εκατό χιλιάδες(100.000) κατοίκους και στους υπόλοιπους δήμους ανά την Ελλάδα να βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των εκατόν πενήντα (150) μέτρων ανεξάρτητα από τον πληθυσμό κατοίκων των δήμων εντός και εκτός του Νομού Αττικής, διότι έτσι αποφεύγονται φαινόμενα κλοπής και δίδεται η δυνατότητα στους υπαίθριους μικροπωλητές να προστατεύσουν και να οργανώσουν καλύτερα το υπαίθριο στάσιμο εμπόριο.
Επειδή στις εμποροπανηγύρεις και στις υπαίθριες αγορές – παζάρια θα πρέπει να συμμετέχουν και να λαμβάνουν τις απαιτούμενες άδειες οι υπαίθριοι μικροπωλητές και μόνο σε περίπτωση κενών θέσεων αυτές να καταλαμβάνονται από τους εμπόρους λαϊκών αγορών.
Ειδικότερα το δικαίωμα για εργασία θεμελιώνει ένα κοινωνικό κεκτημένο. Υποστηρίχθηκε η άποψη ότι μετά το νέο Σύνταγμα σταθεροποιήθηκε όλη η εργατική και κοινωνική νομοθεσία που ίσχυε, καθ’ όσον αφορά τις προβλεπόμενες διαδικασίες για διευκόλυνση των εργαζομένων να βρίσκουν αμέσως κενές εργατικές θέσεις ή να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας ή να εργάζονται με υγιείς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, ώστε μελλοντικός νόμος που θα περιόριζε τα δικαιώματα αυτά θα ήταν οπωσδήποτε αντισυνταγματικός». Φορείς του δικαιώματος για εξεύρεση εργασίας δεν είναι μόνο οι Έλληνες αφού ως προς το δεύτερο σκέλος του δικαιώματος, δηλ. τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, η αδιάσειστη διατύπωση της διάταξης αφήνει να εννοηθεί ότι φορείς του κοινωνικού αυτού δικαιώματος είναι και οι εργαζόμενοι αλλοδαποί, αφού και αυτοί συγκαταλέγονται στον εργαζόμενο πληθυσμό. Αποδέκτης του δικαιώματος είναι κατά πρώτο λόγο η κρατική εξουσία.
Περαιτέρω, η παρ. 5 του άρθρου 22 Συντ.1975/1986/2001 υποχρεώνει το κράτος να «μεριμνά» για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων προκειμένου να προστατευτεί το άτομο από καταστάσεις όπως το γήρας και η αναπηρία χωρίς βέβαια να αποκλείεται η προαιρετική κοινωνική ασφάλιση. Αποτελεί δηλαδή υποχρέωση του κράτους να θεσμοθετήσει ένα δίκαιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης των εργαζομένων με το να συμμετέχει στη χρηματοδότησή του και ταυτόχρονα να διασφαλίζει την ομαλή καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών από την πλευρά των εργαζομένων (ιδιαίτερα ελεύθερων επαγγελματιών) με το να εξασφαλίζει νομοθετικά πρόσφορες συνθήκες εργασίας και ελεγχόμενη ελεύθερη αγορά.
Επειδή εμείς ως συνδικαλιστές και ενεργοί Έλληνες πολίτες πιστεύουμε στην κοινωνική πρόνοια και μέριμνα του Ελληνικού κράτους
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΖΗΤΟΥΜΕ
Να γίνουν δεκτά τα ανωτέρω. Και πιο συγκεκριμένα.
1. Στις Εμποροπανηγύρεις οι θέσεις να καταλαμβάνονται από τους υπαίθριους εμπόρους που ασκούν ως κύριο βιοποριστικό επάγγελμα, αυτό του υπαίθριου πωλητή και μόνο σε περίπτωση κενών θέσεων αυτές να καταλαμβάνονται είτε από εμπόρους (καταστηματάρχες) είτε από εμπόρους λαϊκών αγορών.
Προτεραιότητα συμμετοχής μεταξύ των υπαιθρίων πωλητών, να έχουν αυτοί οι οποίοι ασκούν το επάγγελμα, προ του 3377/2005 και να διενεργείται κλήρωση σχετικά με την θέση που θα καταλάβει ο κάθε νεοεπαγγελματίας συνάδελφος. Στην περίπτωση κενών θέσεων να διενεργείται άλλη κλήρωση [μεταξύ των εμπόρων( καταστηματαρχών) και αυτών των εμπόρων λαϊκών αγορών], διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η αδικία, συνάδελφοί μας οι οποίοι ασκούν ως κύριο βιοποριστικό επάγγελμα αυτό του υπαίθριου πωλητή, να μην βρίσκουν θέσεις εργασίας. 2. Να νομοθετηθεί διάταξη σχετικά με τις Πασχαλινές Αγορές,
οι οποίες να τελούνται μια φορά τον χρόνο ενόψει
της εορτής του Αγίου Πάσχα και να ισχύει τις δέκα(10) συναπτές
ημέρες.
3. Να αρθεί ο περιορισμός των κατοίκων στους Δήμους για την διενέργεια των Κυριακάτικων παζαριών και να διενεργούνται τα παζάρια ελεύθερα σε όλους τους Δήμους ανεξαρτήτως πληθυσμού.
4. Να αρθεί ο περιορισμός των τριακοσίων (300) και εκατόν πενήντα (150) μέτρων του άρθρου 6 παρ. β του ν.3377/05, ως η μικρότερη απόσταση των θέσεων άσκησης υπαίθριου στάσιμου εμπορίου.
5. Να αρθεί η εμπλοκή της Νομαρχίας από τα Κυριακάτικα παζάρια και να ισχύσει η προγενέστερη ρύθμιση του ν.2323/95 διότι υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ Δήμων και Νομαρχιών εξαιτίας πολιτικών διαφορών και πεποιθήσεων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου