Αναμνήσεις από παζάρι Αλμυρού

Σημειώνω:
Πολύ ωραίο άρθρο

Αναδημοσίευση από tadeefi.worldpress.com
Ξεκίνησε και συνεχίζεται το γνωστό “Παζάρι του Αλμυρού” το μεγαλύτερο απ’ όλη τη Θεσσαλία που γίνεται για 8 ημέρες και ξεκινά από τις 23 Αυγούστου … όμως εγώ φέτος δεν θα πάω…

θυμάμαι όμως :
Σαν παιδάκι τον πάγκο με τα καροτσάκια. Ένα καροτσάκι με μια κούκλα μέσα ή έστω και χωρίς αυτή ζητούσα πάντα!Όμως ήταν το πιο ακριβό από τα παιχνίδια και η αγορά του … μετατιθόταν ” του χρόνου ” που θα’μουν πιο ψηλή για να μπορώ να το πάω.Όταν είχα ψηλώσει αρκετά αυτά είχαν μικρύνει και έτσι κράτησα καροτσάκι στα δυο δικά μου παιδιά!!
Σαν κοριτσάκι θυμάμαι την οικογένεια μου να συναντά παλιούς φίλους, συγγενείς … εκεί στη βόλτα στο παζάρι και αφού οι γυναίκες σουλατσάριζαν ψωνίζοντας τα μελλοντικά προικιά για τις κόρες τους… οι οποίες έβρισκαν τη χαρά τους στο λούνα πάρκ .. με τη ρόδα.. την μπαλαρίνα.. τα συγκρουόμενα …. και τις μουσικές στη διαπασών….οι άνδρες ήδη είχαν ξεκινήσει τις μπύρες και τα … κοψίδια στη μεγαλύτερη αλάνα που θυμάμαι σαν παιδί.. τόσοι πολλοί άνθρωποι να τρώνε μαζί!!!
Λίγο πριν μπω στην εφηβεία βρέθηκα στο χωριό καλοκαίρι, όμως η οικογένεια πενθούσε το χαμό του παππού… εκείνου του παππού που όλα τα άλλα καλοκαίρια με πήγαινε στο παζάρι και καμάρωνε ” είδες η εγγονή μου .. ολόκληρη γυναίκα έγινε… τι θυμάσαι πως ήταν… φτύστη γιατί εσένα πιάνει το μάτι σου” έλεγε και μου αγόραζε ματόχανδρα και κορδέλες.Σε εκείνο το παζάρι είχα την πρώτη αίσθηση πόνου που αφήνει ο θάνατος….
Έφηβη πια 18 χρονών πήγα αρραβωνιασμένη και τρισευτυχισμένη με τον πατέρα των παιδιών μου.Αυτή τη φορά σήκωσα εγώ το μισό παζάρι για ενίσχυση του νέου σπιτικού που θα στήναμε. Μια πιατέλα κρυστάλλινη σε σχήμα ψαριού και 6 ψαρόπιατα είναι το μόνο που απέμεινε ακόμη και σήμερα.Σ’ αυτό το παζάρι ένας κύριος με περιστέρια και χαρτάκια τυλιγμένα σε ρολάκια μικρά με τύχες γραμμένες, έμελε να επιβεβαιωθεί 20 χρόνια μετά…
Το περιστέρι που διάλεξα τράβηξε 1 ρολό που έλεγε :
Θα αγαπηθείτε παράφορα, θα κάνετε 2 παιδιά, θα ζήσετε πολλά χρόνια μαζί αλλά θα ΧΩΡΙΣΕΤΕ!
Στα επόμενα παζάρια μετά το χωρισμό μου πήγα με τα παιδιά μου … που με τη σειρά τους έκαναν και αυτά τις ίδιες τρέλες… με συγγενείς… με φίλους… και μόλις πέρσυ με έναν άνθρωπο που δυστυχώς δεν πρόλαβε να γνωρίσει ο πατέρας μου…. μιας και ο θάνατος έπρεπε να μου δώσει έναν και να μου πάρει έναν για αντάλλαγμα….
Άρχισα πάλι να βλέπω το παζάρι σαν παιδί… σαν κορίτσι .. σαν έφηβη .. σαν γυναίκα!
Ήθελα να τα κάνω όλα.. ακόμα να αγοράσω και το καροτσάκι… τώρα βγήκε και σιδερώστρα με σιδεράκι μικρό (τό’χα από μικρή και μου’ μεινε) είμαι γυναίκα του πυρήνα, της οικογένειας…
Αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου