Η ίδια Μαρία με άλλη παλαρία

Χρήση κοινόχρηστου χώρου

Ευχάριστο και επικροτούμενη η κίνηση συναδέλφων για την επέκταση των θέσεων εργασίας στα Πανηγύρια της Αθήνας. Μια κίνηση που γίνεται για καλό όλων μας.
Για αποφυγή παρεξηγήσεων δεν θα αναφέρω ονόματα, μιας και όλες μας οι ανακοινώσεις σχολιάζονται από αυτούς που ενημερώνονται αλλά πάντα με γνώμονα, το τι θα τον βόλευε, το ποιόν χωνεύει ή δεν χωνεύει, αν τον συμφέρει επί προσωπικού ή όχι.
Σχολιάζουμε όμως και το γεγονός πως ομιλούν για κλήρωση(τη θεωρούν δεδομένο), και εαν θα έπρεπε να είναι κυκλική ή τρίγωνη ή πολύγωνη.
Αφού λοιπόν δέχονται την κλήρωση αλλά τσακώνονται στον τρόπο της, υπάρχει εναλλακτική.
Προτείνω αεροπλανάκι(παιζόταν παλιά στα κρυφά).Τουλάχιστον σε αυτό το παιχνίδι όλοι φτάνουν στο αξίωμα του πιλότου.
Στο προηγούμενο δηλ. αυτό της κλήρωσης ο πιο ωφαρδος κερδίζει.
Για αυτό τον λόγο το κράτος εκδίδει τα λαχεία.
Εδώ κύριοι είναι θέμα επιβίωσης.
Εαν κάποιος ποτέ δεν κληρωθεί  τότε τι γίνεται;
Πως θα συντηρήσει την οικογένειά του; Πως θα πληρώσει τον ασφαλιστικό του Φορέα και τους φόρους υπέρ του Δημοσίου;
Και γιατί να παίζουμε το παιχνίδι των Δήμων που δίδουν προτεραιότητα(ψηφοθηρικοί οι λόγοι), στους Δημότες τους; Ο ι άλλοι που μένουν σε άλλους Δήμους τι είναι; Αλλογενείς ή αλλόθρησκοι;
Ποιοί αποφασίζουν αντί ημών;
Ας ανοίξουμε λοιπόν τα αφτιά μας με πρώτον εμένα να δούμε τι σκέφτεται και η βάση της κοινότητάς μας.
Αν θέλουμε κάτι να πετύχουμε στα υπουργεία μόνο με συνυπογραφή όλων μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Στο χέρι μας είναι.
Ας σταματήσουμε τις κληρώσεις και τις εντοπιότητες και όλα θα φτιάξουν.
Είμαι υποχρεωμένος να υποστηρίζω μέχρι θανάτου το δικαίωμα κάποιων να έχουν αντίθετη γνώμη με εμένα.

Ας καθήσουμε όμως να δούμε,

πόσα απίδια χωράει ο σάκος
(σημείωση παλαρία=καπέλο)