Παζάρι Ξάνθης

Όμορφο ρεπορτάζ από το Αθηνόραμα.gr σχετικό με το παζάρι της Ξάνθης.Εκεί που η πόλη ζεί στους δικού της ρυθμούς με το ιδιότυπο να ξεχωρίζει. Μίξη αρωμάτων και μπαχαρικών και το πολύβουο παζάρι αποτελεί μέρος της τοπικής κοινωνίας.

Διαβάστε το ρεπορτάζ
{Οι υπαίθριες αγορές στην Ελλάδα σβήνουν σιγά σιγά. Το παζάρι, όμως, της Ξάνθης αποτελεί την κραταιά εξαίρεση. Κάθε Σάββατο η πόλη ζει στον παλμό του.
Η δική μας βόλτα ξεκίνησε από τη σκεπαστή αγορά. Στα ψαρομάγαζά χαζέψαμε τους κουβάδες με τα χέλια από το Πόρτο Λάγος και τα κρεοπωλεία με τους παστουρμάδες, όπως αυτό του Απ. Παπαδόπουλου, με μεγάλη ποικιλία από αλλαντικά δικής του παραγωγής: καπάκια (τοπικό είδος πικάντικου λουκάνικου από μοσχαρίσιο κρέας σε φυσικό έντερο), καπνιστό ψαρονέφρι, καβουρμά και, φυσικά, παστουρμά (www.papadopoulos.xan.gr). Βγαίνοντας, καθίσαμε για μπουγάτσα στο Ανώτερο (Σαράντα Εκκλησιών 3). Σχεδόν σε κάθε σου βήμα στην πόλη συναντάς κι ένα μπουγατσάδικο και τα περισσότερα είναι καλά. Το συγκεκριμένο βρίσκεται απέναντι από την είσοδο της αγοράς και, πέρα από μπουγάτσα με κρέμα και τυρί, έχει αριάνι (ξινόγαλα) από τοπικές μάρκες. Κατηφορίζοντας για το Ρολόι (έτσι αποκαλούν όλοι την κεντρική πλατεία λόγω του οθωμανικού ρολογιού του 1859), περάσαμε από την 28ης Οκτωβρίου, όπου συναντήσαμε τον Σωτήρη, το πιο ονομαστό σουβλατζίδικο, με σούπερ κεμπάπ από ντόπια μοσχάρια. Στην άκρη της κεντρικής πλατείας, εκεί όπου ξεκινάει η οδός Παναγή Τσαλδάρη, διακρίνεις τα πρώτα σημάδια παζαριού. Διάφοροι μικροπωλητές, κυρίως γυναίκες μουσουλμάνες, πουλούν αρωματικά, μπαχαρικά και στραγάλια. Στον ίδιο δρόμο υπάρχουν και αρκετά μικρομάγαζα για πρόχειρο φαγητό: ορεκτικά κεμπάπ στο «Tombul kofte» και στο «Χρυσό Στέκι», σιροπιαστά στο «Σεράι» (με ’70s πινακίδα με φοίνικες και καμήλες). Ο κόσμος κάνει ουρά έξω από το παραδοσιακό αρτοπωλείο Αδριανούπολη. Και ξαφνικά, στα αριστερά μας ανοίγεται, σε μια μικρή κατηφοριά, το πανόραμα του παζαριού. Οι πάγκοι εκτείνονται σ’ ένα μεγάλο πλάτωμα με ψηλά δέντρα. Το παζάρι λειτουργεί κυρίως ως αγορά τροφίμων αλλά και ρούχων. Ψάχνοντας προσεκτικά, ανακαλύπτεις διάφορα διαμαντάκια. Εμείς, για παράδειγμα, αγοράσαμε άγρια μανιτάρια αποξηραμένα από έναν ντόπιο καλλιεργητή κι ένα πολύ ενδιαφέρον CD με μουσική κάποιου μουσουλμάνου μουσικού από την Κομοτηνή.
Η βόλτα μας έκλεισε στο γαλακτοζαχαροπλαστείο «Η Νέα Ελλάς» επί της κεντρικής πλατείας. Όλα τα γλυκά του είναι καλά, αλλά εμείς ορκιζόμαστε στα σεκέρ παρέ του.}
Σύνταξη:
Ελένη Κούκη
ekouki@athinorama.gr