Κάθοδος από σήμερα στο Νέο Μοναστήρι

Κάθοδος από σήμερα των μικροπωλητών στο Νέο Μοναστήρι του Δήμου Θεσσαλιώτιδος ενόψει της Εμποροπανήγυρης που θα λάβει χώρα από αυτή την Πέμπτη 10 του μηνός έως και τις 17 ΙΟΥΝΙΟΥ.
Ήδη όλοι οι όμοροι Δήμοι στολισμένοι με αφίσες και αεροπανό προσκαλούν τους καταναλωτές για τις αγορές τους!!

 (στη φωτό το κτίριο του Δημαρχείου και ο δρόμος που θα γίνει η Εμποροπανήγυρη)
Λίγα λόγια για το που πάμε!!
Το Νέο Μοναστήρι είναι το νεότερο χωριό της επαρχίας Δομοκού από τον οποίον απέχει 16 χ/τρα και κατέχει το βόρειο μέρος της. Βρίσκεται μέσα στο θεσσαλικό κάμπο, ανατολικά της Καρδίτσας στα όρια τριών νομών: Φθιώτιδας, Λάρισας και Καρδίτσας. Είναι το τελευταίο χωριό του νομού Φθιώτιδας προς τη Λάρισα. Βρίσκεται μάλιστα σε θέση ¨κλειδί¨ συγκοινωνιακά εκεί που ενώνεται ο Εθνικός δρόμος Καλαμπάκας – Τρικάλων – Καρδίτσας με τον παλιό Εθνικό δρόμο Θεσσαλονίκης – Αθήνας. Η περιοχή αυτή παλιά ανήκε στο τσιφλίκι του Μαραθέα.
Από το 1998 με τον «Καπποδιστριακό Νόμο» είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Θεσσαλιώτιδας.
Το 90% των κατοίκων προέρχονται από το Μεγάλο Μοναστήρι της επαρχίας Καβακλίου του νομού Φιλιππούπολης της Ιστορικής Ανατολικής Ρωμυλίας. Ο γεωγραφικός όρος Ρωμυλία, ο οποίος είχε εγκαταλειφθεί μετά τις μεταρρυθμίσεις του 1864 τίθεται ξανά σε χρήση ως Ανατολική Ρωμυλία με τη συνθήκη του Βερολίνου το 1878. Περιλαμβάνονται το Βόρειο μέρος της Θράκης, καθώς και το κεντρικό τμήμα της Βουλγαρίας. Σύμφωνα με τον Οθωμανικό νόμο (10 – 26 Απριλίου 1879 ) η Ανατολική Ρωμυλία θεωρήθηκε αυτόνομη επαρχία κάτω από τη διοίκηση του Σουλτάνου, με πρωτεύουσα τη Φιλιππούπολη. Το 1885 όμως, μετά την ανακήρυξη της Βουλγαρίας ως ανεξάρτητου κράτους, η Ανατολική Ρωμυλία μετατρέπεται από Αυτόνομη σε Βουλγαρική Επαρχία.
Η άνιση μεταχείριση των Ελληνικών Πληθυσμών με σκοπό τον εκβουλγαρισμό τους, έγινε καθημερινό φαινόμενο.
Έτσι το 1891 η Ελληνική γλώσσα τίθεται ουσιαστικά υπό διωγμό. Τα ελληνικά σχολεία κλείνουν μεταξύ 1891-1893 και γίνονται κατασχέσεις των περιουσιακών στοιχείων των ελληνικών εκκλησιών και μοναστηριών.
Οι νίκες των Ελλήνων 1904-1905 στη Μακεδονία εντείνουν το πρόβλημα. Οι περιουσίες κατάσχονται, ενώ ο εκβουλγαρισμός συνεχίζεται όλο και ισχυρότερος.
Το 1906 αρχίζει η κάθοδος των κατοίκων της Ανατολικής Ρωμυλίας προς την Ελλάδα. Μετά τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 έχουμε την εθελοντική ανταλλαγή Ελληνοβουλγαρικών πληθυσμών.
Έτσι η κάθοδος γίνεται μαζική μεταξύ των ετών 1923-1928. Ο πληθυσμός των χωριών της Ανατολικής Ρωμυλίας και ιδιαίτερα της επαρχίας Καβακλί, που περιλαμβάνει τα χωριά Καρυές, Μικρό και Μεγάλο Μοναστήρι, Μπογιακλί, Σινάπλι κ.λ π. φθάνει στον Ελλαδικό χώρο ιδρύοντας χωριά, όπως το Νέο Καβακλί (Κομοτηνή), τα Κουφάλια ( Γιαννιτσά), το Αιγίνιο, το Κίτρος (Πιερία) και φυσικά το Νέο Μοναστήρι στην επαρχία Δομοκού.
Πρώτα το ονόμασαν «Μαλαμιδοχώρι» προς τιμήν του βουλευτή της Φθιώτιδας Ευστάθιο Μαλαμίδα, που το ίδρυσε. Επικράτησε όμως το Νέο Μοναστήρι. Τα δύο άλλα ονόματα είναι τούρκικα, δηλαδή Τσόμπα και Μπικλερέρ. Αυτά ήταν συνοικισμοί της κοινότητας Τσουφλάρ και αργότερα Σοφιάδας. Στην απογραφή όμως του 1896 φέρεται με την ονομασία «Συτενή» ή «Νέα Τσόμπα» με πληθυσμό 77 κατοίκους, οι οποίοι αργότερα έφυγαν σε άλλα χωριά μεγαλύτερα.
Το 1955 με τους σεισμούς το χωριό μετοίκισε στο σταυροδρόμι της Εθνικής οδού προς Λάρισα και Καλαμπάκα κοντά στο ιστορικό «Γυναικόκαστρο».
Το Παλιοχώρι, όπως αποκαλούν οι Νεομοναστηριώτες το χωριό τους που πρωτοεγκαταστάθηκαν από το 1925 μέχρι το 1955, καταστράφηκε ολόκληρο από τους καταστρεπτικούς σεισμούς της 30ης Απριλίου 1954 και έφυγε από την Τσόμπα (όπου σήμερα έμεινε έρημο και μόνο οι πέτρες των εγκαταλελειμμένων σπιτιών τους και η νεόδμητος εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μαρτυρούν ότι διέμειναν άνθρωποι κάποτε εκεί ) και ήρθε στην Πρόερνα – Γυναικόκαστρο όπου βρίσκεται σήμερα.