Η παραδοσιακή βαυαρέζικη γιορτή μπύρας του Οκτωβρίου, το Oktoberfest, στην... Παλαιστίνη.

Ποιος θα το πίστευε ότι εδώ και επτά χρόνια διοργανώνεται η παραδοσιακή βαυαρέζικη γιορτή μπύρας του Οκτωβρίου, το Oktoberfest, στην... Παλαιστίνη και μάλιστα όχι σε κάποιο δρόμο της Ραμάλα αλλά στο μικρό χωριό Ταϊμπέχ, των 1.500 κατοίκων, σε υψόμετρο 850 μέτρων στη Δυτική όχθη του Ιορδάνη ποταμού. Και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία καθώς χιλιάδες άνθρωποι ταξίδεψαν για να πάρουν μέρος στη γιορτή που προσφέρει μία μόνο μάρκα μπύρας!!! Παλαιστίνιοι, ακόμη και αριστεροί Ισραηλινοί βρίσκονται στο μικρό χωριό με ένα ποτήρι μπύρας στο χέρι, ανάμεσα σε πιάτα με φαγητά, σε πλανόδιους πωλητές και σε χορευτές του παραδοσιακού λιβανέζικου χορού, ντάκμπε! Το χωριό Ταϊμπέχ διεκδικεί επαξίως τον τίτλο του κατόχου της μόνης ζυθοποιίας της Παλαιστίνης. Το χωριό, που αναγκάστηκε να αγωνιστεί κατά των περιορισμών που επιβάλλει η ισραηλινή κατοχή αλλά και η άνοδος του ισλαμικού φονταμενταλισμού, είναι ένα από τα σπάνια παραδείγματα εμπορικής και πολιτιστικής επιτυχίας στην Παλαιστίνη.
"Γευθείτε την επανάσταση", είναι το σύνθημα του μικρού αλλά... "ζωηρού" χωριού και αν κρίνει κανείς από τη γεύση της μπύρας του, που δοκίμασε ο δημοσιογράφος της βρετανικής Γκάρντιαν, αυτή η επανάσταση έχει ωραία γεύση. Βέβαια και μόνο η ύπαρξη της επιχείρησης έρχεται σε αντίθεση με τα στερεότυπα των φανατικών μουσουλμάνων που έχει περάσει στα ΜΜΕ, με τη βοήθεια και του γεγονότος της απαγόρευσης του αλκοόλ από τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας (έστω κι αν μπορεί κανείς να το βρει στη μαύρη αγορά).
Πάντως παρότι τυπικά το αλκοόλ απαγορεύεται, ως "χαράαμ" (απαγόρευση) στο Ισλάμ, μόνο οι πιο συντηρητικές χώρες απαγορεύουν πλήρως την κατανάλωσή του - στο Ταϊμπέχ μουσουλμάνοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι καταναλωτές της μπύρας. Π.χ. στην Αίγυπτο ο συγκεκριμένος τομέας αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα... Και παλιότερες ιστορικές αποδείξεις συγκλίνουν στην κατεύθυνση αυτή: προσωπικότητες του μουσουλμανικού κόσμου έπιναν αλκοόλ όπως και ο χαλίφης Χαρούν αλ Ρασίντ. Η προ-ισλαμική αραβική ποίηση είναι δε γνωστή για τους ύμνους της στο κρασί - ονομάζονταν "χαμαριγιάτ". Η παράδοση αυτή διαιωνίστηκε, π.χ. με τον Αμπού Ναουάς, ποιητή της αυλής του Χαρούν αλ Ρασίντ, που δεν περιορίστηκε στα ερωτικά ποιήματα αλλά εξύμνησε και το κρασί. Όπως και ο μεγάλος ποιητής και σοφός Ομάρ Καγιάμ, που έγραψε πολλά ποιήματα για το κρασί και τον έρωτα.

Βέβαια σήμερα οι πουριτανοί υποστηρίζουν ότι ο Καγιάμ αλλά και ο μυστικιστής σουφιστής Ρούμι αναφέρονταν στον οίνο μεταφορικά, εννοώντας την πνευματική μέθη. Ωστόσο δεν υπάρχει κάτι που να αποτρέπει μια "πεζή" ανάγνωση των ποιημάτων τους. Η δε χαλαρή στάση του παρελθόντος μπορεί να σχετίζεται με τις αμφιβολίες σχετικά με το τι λέει το Κοράνι για το θέμα: ορισμένοι πιστεύουν ότι και ο ίδιος ο Προφήτης είχε καταναλώσει ελαφρά αλκοολούχα ποτά...