Και αν η κοινωνία λέγεται πως προχωρεί, το μόνο σίγουρο είναι πως για να διατηρηθείς ως έθνος πρέπει να συνδέεσαι με το παρελθόν σου και να διατηρείς τις αξίες και τις παραδόσεις που απλόχερα σου έχουν προσφέρουν οι προηγούμενες γενιές.

Το επάγγελμα του μικροπωλητή στην σύστασή του αποτελεί ένα από τα πρώτα επαγγέλματα, που δημιουργήθηκαν από την ανάγκη κάποιων ιδιωτών να εμπορεύονται μικροπράγματα, στις τοπικές κοινωνίες της Αρχαίας Ελλάδος. Ένας από τους πρώτους επιτηδευματίες ήταν και ο Ξενοκλής ο κάπηλος. (κάπηλος= μικροπωλητής) ο οποίος με την ικανότητά του κατάφερε να του δοθεί στην αρχαία Αθήνα δημόσιος χώρος για να εμπορεύεται καθημερινά τόσο αυτός όσο και οι συνάδελφοί του. Στην Ελλάδα - την μεταπολεμική περίοδο- ήταν το επάγγελμα που το έβλεπαν με συμπόνια αλλά και το οποίο ήταν βαθιά συνδεδεμένο με την πολιτιστική παράδοση της πατρίδας μας. Ποιος δεν θυμάται, τους γανωματήδες, το σαλέπι, τον καστανά, τον καρεκλά, τον παγωτατζή, τον φυστικά, τον πολίτικο χαλβά, το μπυράλ και τόσα άλλα που εμπορεύονταν οι προκάτοχοί μας ; Την δεκαετία του ’70 οι μικροπωλητές άρχισαν να οργανώνονται και αντί να εκθέτουν τα εμπορεύματά τους πάνω σε χάρτινα κουτιά, αγοράζουν στρατιωτικά ράντζα και από αυτούς οι πιο εύρωστοι οικονομικά, αγοράζουν λυχνίες για βραδινό φως (τύπου λουξ) και σιγά-σιγά στήνουν τους πρώτους πάγκους, με ξύλινα στηρίγματα, κάτι το οποίο προκάλεσε αίσθηση την εποχή εκείνη και οι ζωοπανηγύρεις ανά την Επικράτεια ξεκίνησαν να λαμβάνουν την μορφή Εμποροπανηγύρεων. 

Την σημερινή εποχή, η εξέλιξη υποχρέωσε τον μικροπωλητή να εξοπλιστεί, με φορτηγά οχήματα, να στήνει σιδερένιους πάγκους με αδιάβροχα σκέπαστρα και να εκθέτει τα εμπορεύματά του σε οργανωμένα Πανηγύρια.

Παρά τις δυσκολίες και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες το επάγγελμα του κάπηλου ( του μικροπωλητή) ή αυτό του υπαίθριου πωλητή όπως το αποκαλούν κάποιοι, θα συνεχίσει να υπάρχει και να αποτελεί ευτυχώς και για την νεολαία μας, ένα πόλο έλξης, για αγορά διαφόρων ειδών σε τιμές αρκετά χαμηλές. Και αν η κοινωνία λέγεται πως προχωρεί, το μόνο σίγουρο είναι πως για να διατηρηθείς ως έθνος πρέπει να συνδέεσαι με το παρελθόν σου και να διατηρείς τις αξίες και τις παραδόσεις που απλόχερα σου έχουν προσφέρουν οι προηγούμενες γενιές. Και το επάγγελμά μας, παρά τις δυσκολίες του, συνεχίζει να υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στην επαρχία, εκεί όπου η παρουσία μας αποτελεί ιδιαίτερο γεγονός και οι πιο πολλοί Δήμοι της χώρας, έχουν συνδυάσει την τέλεση της Εμποροπανήγυρης με την συνάντηση των αποδήμων τους. Εμείς από την πλευρά μας, πιστοί στις παραδόσεις της πατρίδας μας, στις διάφορες πόλεις όπου εργαζόμαστε, επιδιώκουμε την αναβίωση κάποιων τοπικών εθίμων, σε συνεργασία με τους εκάστοτε τοπικούς πολιτιστικούς Συλλόγους, ως ύψιστο χρέος τόσο ως προς τους τόπους που μας φιλοξενούν, όσο και ως προς το επάγγελμά μας, το οποίο αποτελεί και αυτό με την σειρά του, μέρος της πολιτιστικής παράδοσης της χώρας μας