Αναρτήσεις
Αφορά όλους τους μικροπωλητές!!!
Δείτε το έργο, προσκομίστε στα γραφεία μας (Ν.ΠΛΑΣΤΗΡΑ 44-ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ) το απόκομμα εισιτηρίου και αυτομάτως παίρνετε την ισόποση έκπτωση από επόμενο πανηγύρι συμμετοχής σας.
Όσοι δουν το έργο και είναι από τη συμπρωτεύουσα κερδίζουν μείωση τιμής για κάθε εισιτήριο το διπλάσιο της αξίας του !
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
Το σκηνοθετικό ύφος του Τάσου Μπουλμέτη είναι πάνω-κάτω γνωστό. Ενας σκηνοθέτης που αρέσκεται να κοιτάζει με νοσταλγία το παρελθόν, να το γυαλίζει, να το «στρογγυλεύει», να το περιποιείται και να το προσφέρει, όπως ο σεφ ένα πολύ νόστιμο πιάτο, στο κοινό. Κανείς δεν λέει όχι σε ένα νόστιμο πιάτο, φυσιολογική λοιπόν η επιτυχία των ταινιών του· άλλοτε τεράστια, άλλοτε μικρότερη. Αυτό έκανε ο Μπουλμέτης στην «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα» (και έπιασε ταβάνι), αυτό έκανε στον «Νοτιά», αυτό κάνει και τώρα, στο «1968» (Ελλάδα, 2017), μια ταινία όχι τόσο για τον θρίαμβο μιας ομάδας (μπάσκετμπολ της ΑΕΚ) όσο για τον θρίαμβο μιας ολόκληρης Ελλάδας στα δύσκολα χρόνια της χούντας και της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Η ΑΕΚ νίκησε τη Σλάβια Πράγας τον Μάη του '68 εδώ στο Καλλιμάρμαρο και κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Ο σκηνοθέτης θυμάται καλά εκείνη τη βραδιά καθότι, κατ' αρχάς, είναι οπαδός της ΑΕΚ.
Αλλά μόνον ένας όχι και τόσο έξυπνος σκηνοθέτης θα έβαζε το οπαδιλίκι του μπροστά, και ο Μπουλμέτης είναι πολύ έξυπνος. Γύρω από αυτήν τη βραδιά στήνει επεισόδια από μικρές, καθημερινές ιστορίες· το αν είναι βασισμένες ή όχι σε πραγματικά γεγονότα ελάχιστη σημασία έχει, γιατί το αυτούσιο γεγονός είναι ένα, ο αγώνας. Σημασία έχει το κλίμα εποχής που μέσα από αυτές τις ιστοριούλες και πάλι καταφέρνει να δημιουργήσει. Η ταινία είναι φτιαγμένη μέσα σε μια ατμόσφαιρα σύμπνοιας και αλληλεγγύης, την οποία ενδεχομένως να μην έχουμε πια υπ' όψιν μας, αν και, διάβολε, την αναγνωρίζουμε στο πανί της οθόνης! Ναι, οι Ελληνες υπήρξαν κάποτε έτσι, νοιάζονταν για τον διπλανό τους, μπορούσαν να προσφέρουν αγάπη, να πιαστούν χέρι-χέρι απέναντι σε μια δοκιμασία. Ή μια επιτυχία. Δεν κοιτούσαν αδιάφορα τον άλλον, δεν εύχονταν το κακό του και δεν είχαν ως μόνιμο σύντροφό τους την απάθεια. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αυτά λέει η ταινία.
Ο εισπράκτορας λεωφορείου (Μανώλης Μαυροματάκης) θα βοηθήσει τον μελαγχολικό μεσήλικο (Στέλιος Μάινας) που αναζητεί τον χαμένο αδελφό από την τραγωδία στη Σμύρνη. Ο προποτζής (Γιώργος Μητσικώστας) θα σταθεί στο πλευρό τού γιατρού (Θέμης Πάνου) που τρέμει από κάποιες δυσάρεστες αναμνήσεις. Ενας νεκροθάφτης με χιούμορ (Αντώνης Αντωνίου), ένας μπουζουξής που άλλα λέει τη μια, άλλα την άλλη (Ιεροκλής Μιχαηλίδης). Ενας αγχωμένος σερβιτόρος (Γιάννης Νιάρος), ένας αριστερός «γαύρος» (Θοδωρής Κατσαφάδος), μια κοπέλα που πρόκειται να παντρευτεί (Βασιλική Τρουφάκου). Ψηφίδες της ατμόσφαιρας σε μια ταινία που φτιάχτηκε με συστατικά τη ζεστασιά, το χαμόγελο, τη μελαγχολία και την καλοσύνη.
Ολες οι ιστορίες έχουν ενδιαφέρον, αλλά αυτό που προσωπικά εκτίμησα είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Μπουλμέτης «δένει» το παρόν με το παρελθόν, το σήμερα με το χθες. Το παρόν είναι διανθισμένο με συνεντεύξεις ανθρώπων του αθλητισμού που έζησαν από κοντά τον αγώνα. Είναι λοιπόν πολύ ευχάριστο να βλέπεις στην ίδια ταινία παίκτες όπως ο Χρήστος Ζούπας, Γιώργος Τρόντζος και ο Γίρι Ζίντεκ να παίζουν μπάσκετ τότε και να μιλούν on camera σήμερα. Νιώθεις ότι είναι και αυτοί ήρωες μιας ταινίας μυθοπλασίας. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τον σπορτσκάστερ Βασίλη Γεωργίου, του οποίου η συγκεκριμένη μετάδοση έχει γράψει Ιστορία. Ο Γεωργίου κρατά ίσως τον ρόλο-κλειδί του όλου εγχειρήματος, γιατί ενώ είναι έξω από τον ίδιο τον αγώνα, μεταδίδοντάς τον έγινε η φωνή όλων των Ελλήνων και κατά μια έννοια η ψυχή τους. Και νομίζω ότι με τα όσα λέει σήμερα προσπαθεί να κάνει ξανά ακριβώς το ίδιο πράγμα.
ΑΘΗΝΑ: CINERAMA - ODEON ΙΛΙΟΝ - ODEON STARCITY - ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE - WEST CITY - ΑΕΛΛΩ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΙΓΛΗ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ - ΑΛΚΥΟΝΙΣ - ΔΑΝΑΟΣ - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΟΣΚΑΡ - ΣΟΦΙΑ - ΣΤΟΥΝΤΙΟ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEΜΑ ΟΝΕ - ODEON MAKEΔONIA - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - VILLAGE COSMOS - ΒΑΚΟΥΡΑ - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
Δείτε το έργο, προσκομίστε στα γραφεία μας (Ν.ΠΛΑΣΤΗΡΑ 44-ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ) το απόκομμα εισιτηρίου και αυτομάτως παίρνετε την ισόποση έκπτωση από επόμενο πανηγύρι συμμετοχής σας.
Όσοι δουν το έργο και είναι από τη συμπρωτεύουσα κερδίζουν μείωση τιμής για κάθε εισιτήριο το διπλάσιο της αξίας του !
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:
Το σκηνοθετικό ύφος του Τάσου Μπουλμέτη είναι πάνω-κάτω γνωστό. Ενας σκηνοθέτης που αρέσκεται να κοιτάζει με νοσταλγία το παρελθόν, να το γυαλίζει, να το «στρογγυλεύει», να το περιποιείται και να το προσφέρει, όπως ο σεφ ένα πολύ νόστιμο πιάτο, στο κοινό. Κανείς δεν λέει όχι σε ένα νόστιμο πιάτο, φυσιολογική λοιπόν η επιτυχία των ταινιών του· άλλοτε τεράστια, άλλοτε μικρότερη. Αυτό έκανε ο Μπουλμέτης στην «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα» (και έπιασε ταβάνι), αυτό έκανε στον «Νοτιά», αυτό κάνει και τώρα, στο «1968» (Ελλάδα, 2017), μια ταινία όχι τόσο για τον θρίαμβο μιας ομάδας (μπάσκετμπολ της ΑΕΚ) όσο για τον θρίαμβο μιας ολόκληρης Ελλάδας στα δύσκολα χρόνια της χούντας και της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Η ΑΕΚ νίκησε τη Σλάβια Πράγας τον Μάη του '68 εδώ στο Καλλιμάρμαρο και κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Ο σκηνοθέτης θυμάται καλά εκείνη τη βραδιά καθότι, κατ' αρχάς, είναι οπαδός της ΑΕΚ.
Αλλά μόνον ένας όχι και τόσο έξυπνος σκηνοθέτης θα έβαζε το οπαδιλίκι του μπροστά, και ο Μπουλμέτης είναι πολύ έξυπνος. Γύρω από αυτήν τη βραδιά στήνει επεισόδια από μικρές, καθημερινές ιστορίες· το αν είναι βασισμένες ή όχι σε πραγματικά γεγονότα ελάχιστη σημασία έχει, γιατί το αυτούσιο γεγονός είναι ένα, ο αγώνας. Σημασία έχει το κλίμα εποχής που μέσα από αυτές τις ιστοριούλες και πάλι καταφέρνει να δημιουργήσει. Η ταινία είναι φτιαγμένη μέσα σε μια ατμόσφαιρα σύμπνοιας και αλληλεγγύης, την οποία ενδεχομένως να μην έχουμε πια υπ' όψιν μας, αν και, διάβολε, την αναγνωρίζουμε στο πανί της οθόνης! Ναι, οι Ελληνες υπήρξαν κάποτε έτσι, νοιάζονταν για τον διπλανό τους, μπορούσαν να προσφέρουν αγάπη, να πιαστούν χέρι-χέρι απέναντι σε μια δοκιμασία. Ή μια επιτυχία. Δεν κοιτούσαν αδιάφορα τον άλλον, δεν εύχονταν το κακό του και δεν είχαν ως μόνιμο σύντροφό τους την απάθεια. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αυτά λέει η ταινία.
Ο εισπράκτορας λεωφορείου (Μανώλης Μαυροματάκης) θα βοηθήσει τον μελαγχολικό μεσήλικο (Στέλιος Μάινας) που αναζητεί τον χαμένο αδελφό από την τραγωδία στη Σμύρνη. Ο προποτζής (Γιώργος Μητσικώστας) θα σταθεί στο πλευρό τού γιατρού (Θέμης Πάνου) που τρέμει από κάποιες δυσάρεστες αναμνήσεις. Ενας νεκροθάφτης με χιούμορ (Αντώνης Αντωνίου), ένας μπουζουξής που άλλα λέει τη μια, άλλα την άλλη (Ιεροκλής Μιχαηλίδης). Ενας αγχωμένος σερβιτόρος (Γιάννης Νιάρος), ένας αριστερός «γαύρος» (Θοδωρής Κατσαφάδος), μια κοπέλα που πρόκειται να παντρευτεί (Βασιλική Τρουφάκου). Ψηφίδες της ατμόσφαιρας σε μια ταινία που φτιάχτηκε με συστατικά τη ζεστασιά, το χαμόγελο, τη μελαγχολία και την καλοσύνη.
Ολες οι ιστορίες έχουν ενδιαφέρον, αλλά αυτό που προσωπικά εκτίμησα είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Μπουλμέτης «δένει» το παρόν με το παρελθόν, το σήμερα με το χθες. Το παρόν είναι διανθισμένο με συνεντεύξεις ανθρώπων του αθλητισμού που έζησαν από κοντά τον αγώνα. Είναι λοιπόν πολύ ευχάριστο να βλέπεις στην ίδια ταινία παίκτες όπως ο Χρήστος Ζούπας, Γιώργος Τρόντζος και ο Γίρι Ζίντεκ να παίζουν μπάσκετ τότε και να μιλούν on camera σήμερα. Νιώθεις ότι είναι και αυτοί ήρωες μιας ταινίας μυθοπλασίας. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για τον σπορτσκάστερ Βασίλη Γεωργίου, του οποίου η συγκεκριμένη μετάδοση έχει γράψει Ιστορία. Ο Γεωργίου κρατά ίσως τον ρόλο-κλειδί του όλου εγχειρήματος, γιατί ενώ είναι έξω από τον ίδιο τον αγώνα, μεταδίδοντάς τον έγινε η φωνή όλων των Ελλήνων και κατά μια έννοια η ψυχή τους. Και νομίζω ότι με τα όσα λέει σήμερα προσπαθεί να κάνει ξανά ακριβώς το ίδιο πράγμα.
ΑΘΗΝΑ: CINERAMA - ODEON ΙΛΙΟΝ - ODEON STARCITY - ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE - WEST CITY - ΑΕΛΛΩ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΙΓΛΗ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ - ΑΛΚΥΟΝΙΣ - ΔΑΝΑΟΣ - ΕΛΛΗ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΝΑΝΑ - ΟΣΚΑΡ - ΣΟΦΙΑ - ΣΤΟΥΝΤΙΟ - ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ - ΦΟΙΒΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEΜΑ ΟΝΕ - ODEON MAKEΔONIA - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - VILLAGE COSMOS - ΒΑΚΟΥΡΑ - ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου