Αναρτήσεις
Με κείμενό τους οι χειροτέχνες ζητούν ακόμη να σταματήσει ο διωγμός τους από κεντρικά σημεία της Αθήνας, όπως το Θησείο. Εδώ και περίπου 20ημέρες αστυνομία και δήμος απομακρύνει τους χειροτέχνες και τους πάγκους τους από τον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου.
Την κατάργηση του άρθρου 45 του νόμου 4497/2017 που εξισώνει του χειροτέχνες και καλλιτέχνες του δρόμου με τους εμπόρους ζητούν οι «ανεξάρτητοι χειροτέχνες – καλλιτέχνες του δρόμου» (που δεν ανήκουν σε κανένα σωματείο, σύλλογο ή εταιρεία ΚΟΙΝΕΠ) και οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον δρόμο και εκεί παρουσιάζουν και πωλούν τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες.
Με κείμενό τους οι χειροτέχνες ζητούν ακόμη να σταματήσει ο διωγμός τους από κεντρικά σημεία της Αθήνας, όπως το Θησείο. Εδώ και περίπου 20 ημέρες αστυνομία και δήμος απομακρύνει τους χειροτέχνες και τους πάγκους τους από τον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου.
Ταυτόχρονα αίτημα των ανεξάρτητων χειροτεχνών – καλλιτεχνών του δρόμου είναι η επανέναρξη του διαλόγου από μηδενική βάση με κατάθεση προτάσεων από τη μεριά τους που θα περιέχουν συγκεκριμένες θέσεις πάνω σε όλα τα ζητήματα που τους αφορούν.
Όπως υποστηρίζει η συγκεκριμένη κίνηση των ανεξάρτητων χειροτεχνών η παρουσία τους σε αυτούς τους δημόσιους χώρους, όπως και όλων των πλανόδιων καλλιτεχνών (μουσικών, περφόρμερς) αποτελεί τη ζωντανή παράδοση της λαϊκής τέχνης εμπλουτισμένης με τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της μητρόπολης. Και όπως προσθέτουν «είναι, θεωρούμε, πολύτιμο και αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα της Αθήνας και θέλγητρο τόσο για τους κατοίκους της, όσο και για τους τουρίστες, Έλληνες ή ξένους που την επισκέπτονται και που έχουν την ευκαιρία κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της πόλης να θαυμάσουν και ν’ αποκτήσουν τα μοναδικά πρωτότυπα καλλιτεχνήματα που δημιουργούμε με τα χέρια μας, τα λιγοστά εργαλεία μας και, κυρίως, τη φαντασία μας».
Ειδικά για τον νόμο περί υπαίθριου εμπορίου (4497/2017) και πιο συγκεκριμένα για το άρθρο 45, επισημαίνουν πως «όχι μόνο δε λύνει ένα ζήτημα που εκκρεμεί δεκαετίες, όχι μόνο δε βοηθάει τους χειροτέχνες να συνεχίσουν να υπάρχουν, να δημιουργούν και να προσφέρουν στην πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση της χώρας, αλλά τους ωθεί σε αδιέξοδο και απόγνωση, ωφελώντας αποκλειστικά και μόνο όσους έχουν δυνατότητα μεγάλης παραγωγής, δηλαδή όσους κάνουν μεταποίηση ή απλώς και μόνο μεταπώληση (καθαρό εμπόριο με λίγα λόγια) και για άλλη μια φορά θυσιάζει την τέχνη και τους καλλιτέχνες στο βωμό του χρήματος.
Δεν μπορεί οι χειροτέχνες να εξισωνόμαστε με τις καντίνες, τους μικροπωλητές, τους εμπόρους, ούτε ως φυσικά πρόσωπα να έχουμε ν’ ανταγωνιστούμε εταιρίες ΚΟΙΝΣΕΠ».
Στο κείμενο που έχει ανεβάσει στην πλατφόρμα Αvaaz, συγκεντρώνοντας και υπογραφές συμπαράστασης, η ομάδα των ανεξάρτητων χειροτεχνών τονίζει επίσης πως πρέπει πει να γίνει κατανοητή και σεβαστή η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σ’ έναν χειροτέχνη-καλλιτέχνη που κατασκευάζει πρωτότυπες και μοναδικές εικαστικές δημιουργίες και σ’ έναν μικροπωλητή έμπορο που είτε μεταποιεί είτε απλά μεταπωλεί το εμπόρευμα που αγοράζει φθηνά και σε μεγάλες ποσότητες ξοδεύοντας από ελάχιστο έως καθόλου χρόνο για την κατασκευή του και άρα έχοντας πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. «Η εξίσωση αυτών των δύο είναι ο ορισμός του αθέμιτου ανταγωνισμού και οδηγεί τους χειροτέχνες σε μαρασμό. Αντίθετα, σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως για παράδειγμα η Βιέννη και το Άμστερνταμ ο διαχωρισμός αυτός είναι δεδομένος επιτρέποντας την ελεύθερη έκφραση και δημιουργώντας όμορφες ζωντανές πόλεις με τέχνη και κουλτούρα».
Την κατάργηση του άρθρου 45 του νόμου 4497/2017 που εξισώνει του χειροτέχνες και καλλιτέχνες του δρόμου με τους εμπόρους ζητούν οι «ανεξάρτητοι χειροτέχνες – καλλιτέχνες του δρόμου» (που δεν ανήκουν σε κανένα σωματείο, σύλλογο ή εταιρεία ΚΟΙΝΕΠ) και οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον δρόμο και εκεί παρουσιάζουν και πωλούν τις καλλιτεχνικές τους δημιουργίες.
Με κείμενό τους οι χειροτέχνες ζητούν ακόμη να σταματήσει ο διωγμός τους από κεντρικά σημεία της Αθήνας, όπως το Θησείο. Εδώ και περίπου 20 ημέρες αστυνομία και δήμος απομακρύνει τους χειροτέχνες και τους πάγκους τους από τον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου.
Ταυτόχρονα αίτημα των ανεξάρτητων χειροτεχνών – καλλιτεχνών του δρόμου είναι η επανέναρξη του διαλόγου από μηδενική βάση με κατάθεση προτάσεων από τη μεριά τους που θα περιέχουν συγκεκριμένες θέσεις πάνω σε όλα τα ζητήματα που τους αφορούν.
Όπως υποστηρίζει η συγκεκριμένη κίνηση των ανεξάρτητων χειροτεχνών η παρουσία τους σε αυτούς τους δημόσιους χώρους, όπως και όλων των πλανόδιων καλλιτεχνών (μουσικών, περφόρμερς) αποτελεί τη ζωντανή παράδοση της λαϊκής τέχνης εμπλουτισμένης με τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της μητρόπολης. Και όπως προσθέτουν «είναι, θεωρούμε, πολύτιμο και αναπόσπαστο στοιχείο του χαρακτήρα της Αθήνας και θέλγητρο τόσο για τους κατοίκους της, όσο και για τους τουρίστες, Έλληνες ή ξένους που την επισκέπτονται και που έχουν την ευκαιρία κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της πόλης να θαυμάσουν και ν’ αποκτήσουν τα μοναδικά πρωτότυπα καλλιτεχνήματα που δημιουργούμε με τα χέρια μας, τα λιγοστά εργαλεία μας και, κυρίως, τη φαντασία μας».
Ειδικά για τον νόμο περί υπαίθριου εμπορίου (4497/2017) και πιο συγκεκριμένα για το άρθρο 45, επισημαίνουν πως «όχι μόνο δε λύνει ένα ζήτημα που εκκρεμεί δεκαετίες, όχι μόνο δε βοηθάει τους χειροτέχνες να συνεχίσουν να υπάρχουν, να δημιουργούν και να προσφέρουν στην πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση της χώρας, αλλά τους ωθεί σε αδιέξοδο και απόγνωση, ωφελώντας αποκλειστικά και μόνο όσους έχουν δυνατότητα μεγάλης παραγωγής, δηλαδή όσους κάνουν μεταποίηση ή απλώς και μόνο μεταπώληση (καθαρό εμπόριο με λίγα λόγια) και για άλλη μια φορά θυσιάζει την τέχνη και τους καλλιτέχνες στο βωμό του χρήματος.
Δεν μπορεί οι χειροτέχνες να εξισωνόμαστε με τις καντίνες, τους μικροπωλητές, τους εμπόρους, ούτε ως φυσικά πρόσωπα να έχουμε ν’ ανταγωνιστούμε εταιρίες ΚΟΙΝΣΕΠ».
Στο κείμενο που έχει ανεβάσει στην πλατφόρμα Αvaaz, συγκεντρώνοντας και υπογραφές συμπαράστασης, η ομάδα των ανεξάρτητων χειροτεχνών τονίζει επίσης πως πρέπει πει να γίνει κατανοητή και σεβαστή η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σ’ έναν χειροτέχνη-καλλιτέχνη που κατασκευάζει πρωτότυπες και μοναδικές εικαστικές δημιουργίες και σ’ έναν μικροπωλητή έμπορο που είτε μεταποιεί είτε απλά μεταπωλεί το εμπόρευμα που αγοράζει φθηνά και σε μεγάλες ποσότητες ξοδεύοντας από ελάχιστο έως καθόλου χρόνο για την κατασκευή του και άρα έχοντας πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους. «Η εξίσωση αυτών των δύο είναι ο ορισμός του αθέμιτου ανταγωνισμού και οδηγεί τους χειροτέχνες σε μαρασμό. Αντίθετα, σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως για παράδειγμα η Βιέννη και το Άμστερνταμ ο διαχωρισμός αυτός είναι δεδομένος επιτρέποντας την ελεύθερη έκφραση και δημιουργώντας όμορφες ζωντανές πόλεις με τέχνη και κουλτούρα».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου