" ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και από ώρα 09:00 π.μ. έως 04:00 μ.μ. ''

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Αφιέρωμα στην ιστορία των παζαριών της Λαμίας - Σπάνιο οπτικό υλικό

Τα παζάρια - εμποροπανηγύρεις, το επίσημο όνομα είναι ένας θεσμός του οποίου τα πρωτοξεκινήματα χάνονται στα βάθη των αιώνων. Γεννήθηκαν απ' τη στιγμή που οι άνθρωποι οργανώθηκαν σε κοινωνία και ο ένας, ο παραγωγός, είχε την ανάγκη του άλλου, του καταναλωτή, και που για να πραγματώσουν το αλισβερίσι τους όριζαν, όχι μελετημένα, προκαθορισμένα και συνειδητά, έναν τόπο και χρόνο συνάντησής τους. Σιγά-σιγά όμως τούτο το συναπάντημα αποτέλεσε θεσμό και η Πολιτεία για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους, οργάνωσε τα παζάρια κάτω από τους νόμους της και τα βασιλικά της διατάγματα.


Τα παζάρια














Δίσκοι σκαλιστοί κι επάργυροι, δίσκοι για το κουβάλημα των καφέδων που φώτιζαν
 στις στράτες των χωρικών, τα λουξ με την ασετυλίνη, που φέγγαν πριν μας ''φωτίσει'' 
η ΔΕΗ στα 1951, σταυροί
 και μπρακάτσια που κρατούσαν οι παπάδες των Φώτων, κι ένα σωρό άλλα οικιακά σκεύη, 
που μας υπηρέτησαν ολάκερους αιώνες

  Για τα παλιότερα χρόνια, τότε που η συγκοινωνία, η επικοινωνία, η διαφήμιση 

και η μεταφορά των πάσης φύσεως αγαθών ήταν ανύπαρκτες, τα παζάρια συνέβαλαν 
καθοριστικά στην οικονομικο-πολιτική και συνάμα πολιτιστική ανάπτυξη 
ενός τόπου.
 Έτσι οι Δήμαρχοι κάθε πόλης φρόντιζαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να κάνουν
 τα δικά τους πιο πιο ξακουστά απ' εκείνα των γειτόνων τους.

















   Στον τόπο μας λειτουργούσαν - και συνεχίζουν μερικά ακόμα - δυο λογιών παζάρια: τα χρoνιάρικα (ανοιξιάτικο και φθινοπωρινό) και το βδομαδιάτικο.
















Ημέρα Λαϊκής Αγοράς στα 1930. Το καλάθι, φτιαγμένο με νεροκάλαμο και καναπίτσα,
 κι ο αργαλείσιος τουρβάς ήταν τα μέσα μεταφοράς των προϊόντων της αγοράς
 πριν μας κατακλύσει το πλαστικό και το νάιλον. 
(Φωτογραφία Γιώργου Παπακώστα)

   Το ανοιξιάτικο - εμποροπανήγυρης και ζωπανήγυρις -  έχει τις ρίζες 

του ανεπίσημου ξεκινήματος του πολύ βαθιά μέσα στο χρόνο, με γραμμένο 
σε χαρτιά και κιτάπια το απαντάμε στο 1680.
 Κράτησε ζωντανή την παρουσία του κάμπουσους αιώνες κι έφτασε μέχρι 
το 1961, χρονιά που οι έμποροι της πόλης πέτυχαν την κατάργηση του,
 ύστερα μάλιστα από μακρόχρονους και 
πολύμοχθους αγώνες. 
Τους λόγους δεν τους συζητάμε. Φαίνονται.

Η συνέχεια ΕΔΩ!!!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Template Design by Psykos Dimitris